Pas dyzet minutash bllokadë të trafikut në rrugën “Sava Kovaçeviq” dje përfundoi protesta e 12-të e Serbisë kundër dhunës në Kragujevc.
Në këtë protestë të tubuarve iu drejtua profesori Çedomir Çupiq, i cili theksoi se Qeveria në Serbi po torturon mendjet e tyre për dhjetë vjet.
“Arsyeja e daljes suaj në hapësirën publike janë dy tragjedi të mëdha që na pësuan këtë pranverë. Ata janë rasti. Shkaqet dhe pasojat që kemi vuajtur dhe duruar prej shumë vitesh janë ato që “zhbllokuan” këto tragjedi. Qeveria në Serbi ka dhjetë vjet që na torturon mendjen e shëndoshë. Kjo nuk mund të tolerohet dhe të pranohet më. Prej shumë vitesh, lloje të ndryshme dhune janë provuar në jetën tonë nga individë të pushtetit, nga kreu i shtetit e deri te komuniteti lokal. Ai aplikim dhe trajnim i gjatë i dhunës ndaj jetës sonë nga Aleksandar Vuçiq dhe pasardhësit e tij më të afërt po ndërton një model të jetës së dhunshme në Serbi. Ata duan që ne ta pranojmë modelin e dhunshëm të jetës si normalitet”, tha ai.
Sipas tij, në Serbi funksionojnë të gjitha format e dhunës, nga emocionale, mendore dhe shpirtërore dhe në fund fizike, e cila shpesh përfundon me akte katastrofike me humbje jete, shkruan Danas.
Këtu ushtrohet dhuna ndaj natyrës, pra mjedisit natyror, dhuna në marrëdhëniet njerëzore, dhuna në jetën private dhe familjare. Në Serbi dhuna menaxhohet nga qeveria. Dhuna është bërë një model i jetës në Serbi. Nëpërmjet dhunës, qeveria ngjall frikë tek qytetarët dhe i nxit ata të ndihen të pafuqishëm ose të bëhen indiferentë, pra të largohen nga realiteti i tyre dhe të përjetojnë njëfarë vetmie të brendshme”.
“Ajo që është veçanërisht tragjike është se dhuna ka hyrë në institucione dhe se ato abuzohen duke funksionuar dhunshëm. Dhuna institucionale tregon se nuk ka më rregull, stabilitet dhe siguri në jetën shoqërore në Serbi”, tha Çupiq, sipas të cilit “Serbia është mbështjellë me dhunë, korrupsion dhe krim dhe në të sundojnë vetëm ‘ata’ dhe të gjithë, tjetri është i varur dhe i detyruar të përbuzë dhe t’u nënshtrohet ngacmuesve”.
Ai tha se asnjë nevojë, as personale, as grupore e as e përgjithshme, nuk mund të përmbushet pa korrupsion dhe zhvatje të dhunshme.
