Në një kohë kur lufta në Ukrainë ka arritur në momentin e saj më të tragjik dhe më intensive, Putin në Moskë festoi fitoren e Rusisë ndaj nazistëve të Hitlerit.
Dhe këtë gjë e bëri pa asnjë lider perëndimor të pranishëm në Sheshin e Kuq, një episod që përsëritet pas atij të vitit 2015. As atëherë, asnjë vend perëndimor nuk dërgoi liderët, por në atë kohë nuk ishin armët duke “folur”.
Lidhur me atë ngjarje, ish-kryeministri Silvio Berlusconi i shkroi një letër redaktorit të Giornale e cila, e parë sot, duket se profetizon historinë aktuale.
Berlusconi iu bëri thirrje liderëve botërorë të mos e izolojnë Putinin sepse do të jetë një gabim i perspektivës. Dhe sot kemi një Rusi në konflikt të plotë diplomatik me Perëndimin dhe një Kinë gjithnjë e më afër Moskës. Në orët e fundit, Macron u kërkon të gjithëve që të mos hakmerren kundër Putinit/”
Letra e Berluskonit në vitin 2015 drejtuar Il Giornale
I nderuar drejtor, mungesa e liderëve perëndimorë në festimet në Moskë për 70 vjetorin e Luftës së Dytë Botërore është demonstrimi i një miopie të Perëndimit që lë të hidhëruar ata që, si unë, si kryeministër, kanë punuar pa u lodhur për të rivendosur Rusinë, pas dekadash të Luftës së Ftohtë, për t’u bërë pjesë e Perëndimit.
Zgjedhja për të mos qenë i pranishëm në Moskë është para së gjithash mungesë respekti për kontributin vendimtar të Rusisë në fitoren ndaj Hitlerit në 1945. Dhe Corriere bëri mirë ta nënvizoi këtë me një artikull të bukur të Franco Venturinit. Sigurisht, regjimi i Stalinit ishte një regjimi kriminal, por gjaku i derdhur nga ushtarët rusë (përllogaritet 20 milionë të vdekur) për një kauzë që ishte edhe e jona, meriton shumë më tepër konsideratë.
Ajo që ne po bëjmë është një gabim këndvështrimi. Ajo tribunë në Sheshin e Kuq, ku presidenti kinez, presidenti indian, liderët e tjerë të Azisë do të ulen pranë Putinit, nuk do të vërtetojë izolimin e Rusisë, do të vërtetojë dështimin e Perëndimit.
A mendojmë vërtet, pas dekadave të Luftës së Ftohtë, se është një perspektivë e qartë strategjike për të detyruar Rusinë të izolohet? Të detyrohet të zgjedhë Azinë dhe jo Evropën? A besojmë se kjo do ta bëjë botën një vend më të sigurt, më të lirë dhe më të begatë?
Në skenarin aktual gjeo-politik, Perëndimi përballet me dy sfida, atë ekonomike të fuqive në zhvillim të Azisë dhe atë politike dhe ushtarake të fondamentalizmit islamik. Për të përballuar këto sfida, është thelbësore të kemi Rusinë në anën tonë. Për më tepër, kjo do të ishte në përputhje me historinë dhe kulturën e Rusisë, e cila është me vokacion një vend i madh evropian.
Pse atëherë të izoloni Putinin? Pse ta detyrojmë të ngrejë tonin e sfidës me Perëndimin? Pse ta ftojmë që ta konsiderojë Federatën Ruse një fuqi aziatike?
Vërtetë, ka pyetje serioze të hapura me Rusinë. Për shembull, kriza e Ukrainës. Por këto janë probleme që është qesharake të mendosh t’i zgjidhësh pa ose kundër Moskës. Gjithashtu sepse në Ukrainë ka dy arsye po aq legjitime, ato të qeverisë së Kievit dhe ato të popullsisë së gjuhës, kulturës dhe ndjenjave ruse. Bëhet fjalë për gjetjen e një kompromisi të qëndrueshëm midis këtyre arsyeve, me Moskën dhe jo kundër Moskës.
Natyrisht, ne jemi të vetëdijshëm për arsyet e vendeve baltike që vuajtën nga ekspansionizmi sovjetik. Është e qartë se ne duhet të marrim përgjegjësinë për sigurinë e tyre. Por a është kjo siguri e garantuar më mirë me një Federatë Ruse që është pjesë integrale e Evropës dhe Perëndimit, apo me një Federatë Ruse aziatike, të izoluar dhe konfliktuale?
Dhe kjo pa llogaritur çmimin shumë të lartë ekonomik që kompanitë italiane dhe europiane po paguajnë për miratimin e fundit të një politike sanksionuese që nuk ka sjellë asnjë rezultat konkret.
Për të gjitha këto arsye, i nderuar Drejtor, ato ndenjëset bosh në Sheshin e Kuq nuk i konsideroj një provë force, por si emblemë të disfatës sonë.
