Disa ditë më parë, Armend Muja, deputet i VV-së, i njohur për qëndrime jo rrallëherë kontraverse, bëri një deklaratë të çuditshme. Në emisionin “Context” të ATV-së, Muja, që dikur ishte analist, erdhi në përfundim se Serbia në kohën e Zoran Gjinigjiqit, ish-kryeministër i vrarë i Serbisë, ishte më demokratike se Kosova. Madje, kundërshtimin e moderatorit Leart Hoxha, Muja e cilësoi si “palidhje”.
“Serbia ka qënë më demokratike se Kosova në kohën e Gjingjiqit…Unë them që Serbia në fillet e saj të demokratizimit, në kohën e Gjingjiqit ka qenë më demokratike.” – ishte përgjigja e z. Mujës pas disa këmbënguljeve të moderatorit Hoxha.
Sigurisht, deklarata e Mujës ka një kontekst që duhet shpjeguar. Gjingjiq, që ishte përkrahës i ndarjes së Kosovës, u “legjitimua” si lider demokrat në një shkrim “vajtues” të Albin Kurtit, kryeministër i Kosovës. Në përkujtimin dashamirës të Kurtit për Gjingjiqin, shefi i Mujës fliste me ëndje për jetën dhe veprën e ish-kryeministrit serb.
“Teksa admironte ‘aksionin komunikativ’ të Jurgen Habermasit, filmi më i dashur i tij ishte ‘Andrei Rublev’ i Andrei Tarkovskyt.” – shkruante mes tjerash Kurti për Gjingjiqin, të cilin e quante demokrat.
Në këtë kontekst, Muja po e vazhdon të njëjtën narrativë pro-Gjingjiqit, të cilën gjë e trasoi i pari Kurti, shefi i tij në Lëvizjen Vetëvendosje. Deklarata e Mujës është pjesë e një tendence të Qeverisë Kurti për të komentuar figura të ndryshe serbe, përfshirë Oliver Ivanoviqin, ish-liderin e vrarë serb të Kosovës, i cili akuzohej për krime ndaj shqiptarëve. Megjithatë, deklarata e Mujës ka ngjallur reagime të shumta.
Kritikat ndaj Mujës…
Një qëndrim të tillë e ka kundërshtuar Milazim Krasniqi, profesor universitar dhe njohës i rrjedhave politike në Kosovë e Serbi. Duke e cituar raportimin e Nacionales, Krasniqi vlerësoi se njerëzit e pushtetit kanë vendosur të bëhen horë.
“Këta njerëz të pushtetit e kanë vendosur me u ba horë me ka krejt. Zoran Gjingjiqi i ka fshehur varrezat masive të shqiptarëve. (Kur e ka njoftuar ministri Mihajlloviq për varezat masive, Gjingjiqi i ka thënë fshehi.) Gjingjiqi ka ardhë më pushtet me ndihmën e organizatës terroriste të UDB-së, “Beretat e Kuqe.” Ajo organizatë e ka vrarë më vonë Gjingjiqin, sepse i ka tradhtuar. Jo pse ka qenë demokrat. P.S. Kushdo që e lavdëron Gjingjiqin e Oliver Ivanoviqin, e fyen dhe e poshtëron kombin shqiptar.” – shkroi z. Krasniqi.
Sipas Halil Matoshit, analist i njohur, Serbia është në një luftë me veten.
“Serbia që nga Obrenoviqët, Karagjorgjeviqët e deri tek Gjinxhiq e sëvoni edhe Vuqiç është duke u ballafaquar me vetën, në një luftë ende pa fitues – ndërmjet Perëndimit dhe Rusisë, por që e ka lënë në mendësinë mesjetare. Serbët i sundon Kisha Ortdokse dhe popat (shumë nga ta klerofashistë) dhe jo Qeveritë, sado të daluna nga vota e lirë!? Obrenoviqi ishte properëndimor – u vra nga një efektiv prorus i ushtrisë serbe. Karagjorgeviq ishte properëndimor – u vra. Gjinxhiq poashtu.” – deklaroi Matoshi për gazetën Nacionale.
Tutje, z. Matoshi vlerësoi se Gjingjiqi, kryeministri i vrarë serb, por edhe presidenti serb Tadiq, ishin vetëm kukulla në duart e nacionalizmit serb.
“Tadiç nuk bëri asgjë,sepse u bashkua me klerofashozmin rreth Kosovës. Besohet se nëse e njeh Kosovën dhe mbijeton, Vuçiq mund ta orientojë Serbinë kah Perëndimi. Nuk mund të ketë Serbi demokratike pa i thënë jo Kishës në shtet dhe pa i thënë jo rusifkimit. Sëkëndejmi nuk mund të ketë liderë demokratë pa Serbinë Perëndimore e demokratike. Edhe Gjinxhiq e Tadiq ishin kukulla në duart e nacionalizmit shovenist serbian.” – shtoi z. Matoshi.
Siç ka shkruar Nacionale, Gjingjiq ka pasur qëndrime tmerruese ndaj Bosnjës e shqiptarëve, teksa kishte propozuar ndarjen e Kosovës mbi baza etnike.
