Alfred North Whitehead ishte një matematikan dhe filozof anglez.
Ai njihet më së miri si figura përcaktuese e shkollës filozofike të njohur si filozofia e procesit, e cila sot ka gjetur zbatim në një shumëllojshmëri të gjerë disiplinash, duke përfshirë ekologjinë, teologjinë, arsimin, fizikën, biologjinë, ekonominë dhe psikologjinë, ndër të tjera. zonave.
Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të këtij polimati:
Nëse një qen kërcen në prehrin tuaj, kjo është për shkak se ai është i dashur me ju; por nëse një mace bën të njëjtën gjë, kjo ndodh sepse prehri juaj është më i ngrohtë.
Duhet një mendje shumë e pazakontë për t’u marrë me analizën e të zakonshmes.
Arti është imponimi i një modeli të përvojës, dhe kënaqësia jonë estetike është njohja e modelit.
Qytetërimi përparon duke zgjeruar numrin e veprimeve të rëndësishme që ne mund t’i kryejmë pa i menduar për to.
Ne mendojmë në përgjithësime, por jetojmë në detaje.
Filozofia fillon me habi. Dhe në fund, kur mendimi filozofik ka bërë më të mirën, çudia mbetet.
… thjeshtësia e vetme që duhet besuar është thjeshtësia që gjendet në anën e largët të kompleksitetit.
Që në fillim të edukimit të tij, fëmija duhet të përjetojë gëzimin e zbulimit të gjërave vetë.
Ëndrrat e ëndërrimtarëve të mëdhenj nuk përmbushen kurrë, ato gjithmonë tejkalohen.
Gabimi është çmimi që paguajmë për përparimin.
Nuk ka të vërteta të plota; të gjitha të vërtetat janë gjysmë të vërteta. Po përpjekjet për t’i trajtuar ato si të vërteta të tëra fusin djallin në lojë.
Arti i përparimit është të mbrosh rendin mes ndryshimit dhe të ruash ndryshimin mes rendit.
Çdo ide vërtet e re duket e çmendur në fillim.
Gjithçka me rëndësi është thënë më parë nga dikush që nuk e ka zbuluar.
Në logjikën formale, një kontradiktë është sinjali i një disfate; por në evolucionin e njohurive reale shënon hapin e parë në progres drejt një fitoreje.
Ne nuk mund të mendojmë së pari dhe të veprojmë më pas. Që nga momenti i lindjes ne jemi të zhytur në veprim dhe mund ta drejtojmë atë vetëm duke menduar.
Problemi me zeron është se ne nuk kemi nevojë ta përdorim atë në funksionimin e jetës së përditshme. Askush nuk del të blejë zero peshk.
Themeli i nderimit është ky perceptim, se e tashmja mban brenda vetes shumën e plotë të ekzistencës, mbrapsht dhe përpara, gjithë atë amplitudë kohore, që është përjetësia.
Natyra është ndoshta mjaft indiferente ndaj preferencave estetike të matematikanëve.
Qëllimi i të menduarit është të lëmë idetë të vdesin në vend që të vdesim ne vetë.
Qëllimet e mendimit shkencor janë të shohin të përgjithshmen në të veçantën dhe të përjetshmen në atë kalimtare.
Thelbi i tragjedisë dramatike nuk është pakënaqësia. Ai qëndron në solemnitetin e punës së pamëshirshme të gjërave.
Askush nuk ka të drejtë të flasë më qartë sesa mendon.
Në kushtet e jetës moderne rregulli është absolut, raca që nuk vlerëson inteligjencën e stërvitur është e dënuar.
Jeta është komplekse në shprehjen e saj, duke përfshirë më shumë se perceptimin, domethënë dëshirën, emocionin, vullnetin dhe ndjenjën.
Merrni njohuritë tuaja shpejt dhe më pas përdorni ato. Nëse mund t’i përdorni, do t’i ruani.
Qëllimet e mendimit shkencor janë të shohin të përgjithshmen në të veçantën dhe të përjetshmen në atë kalimtare.
Përkufizimi më i thellë i rinisë është jeta ende e paprekur nga tragjedia.
Një student nuk duhet të mësohet më shumë sesa mund të mendojë.
Paniku i gabimit është vdekja e përparimit dhe dashuria për të vërtetën është mbrojtja e tij.
Është një dikotomi e rreme të mendosh për Natyrën dhe Njeriun. Njerëzimi është një faktor në Natyrë që shfaq në formën e tij më intensive plasticitetin e Natyrës.
Që nga momenti i lindjes ne jemi të zhytur në veprim dhe mund ta drejtojmë atë në mënyrë të përshtatshme vetëm duke menduar.
Filozofia është një përpjekje për të shprehur pafundësinë e universit në termat e kufizimeve të gjuhës.
Ajo që ne e perceptojmë si të tashmen është skaji i gjallë i kujtesës i ngjyrosur me pritje.
Shkenca është një lum me dy burime, burimin praktik dhe atë teorik.
